Rozdwojenie jaźni spotykane jest także pod nazwami osobowość wieloraka oraz osobowość mnoga. Czym charakteryzuje się ta choroba? Człowiek chory na rozdwojenie jaźni niejako posiada w sobie co najmniej dwie niezależne osobowości, które na zmianę wpływają na jego zachowanie. Aby dowiedzieć się więcej na temat tej choroby, przeanalizujmy trzy zasadnicze kwestie: przyczyny, objawy oraz leczenie rozdwojenia jaźni.
Przyczyny rozdwojenia jaźni
Do najważniejszych przyczyn tej strasznej choroby zalicza się silne przeżycia z przeszłości, a najczęściej z dzieciństwa. Można zaliczyć do nich wojny, klęski żywiołowe, wykorzystywanie seksualne, śmierć bliskich oraz wiele, wiele innych. Zdarza się, że ludzki umysł aby uwolnić się od traumatycznych doświadczeń, automatycznie spycha je w podświadomość. Człowiek pozornie czuje się lepiej i przestaje myśleć o czarnej przeszłości. Niemniej jednak, takie oderwanie się umysłu od rzeczywistości może spowodować powstanie nowej osobowości, która wyrasta niejako na podłożu odtrąconych przeżyć.
Objawy rozdwojenia jaźni
Przede wszystkim warto wiedzieć, że współistniejące ze sobą osobowości bywają często zupełnie inne. Mogą one posiadać inny wiek, płeć, iloraz inteligencji, czy też orientację seksualną. Problem polega także na tym, że osobowość podstawowa z reguły nie jest świadoma istnienia pozostałych osobowości. Oto niektóre objawy rozdwojenia jaźni:
- depresja
- zachowania kompulsywne
- autoagresja
- problemy ze snem
- amnezja
- bóle głowy
- uzależnienia (narkotyki, papierosy, alkohol)
- szeroko pojęte dziwne zachowania
Leczenie rozdwojenia jaźni
Co ciekawe, najlepsze rezultaty w leczeniu tej smutnej przypadłości osiąga się za pomocą zastosowania hipnozy. Jak to możliwe? Hipnoza umożliwia otworzenie najgłębszych zakamarków naszego umysłu, które w normalnym stanie są zupełnie niedostępne. Jak ma się to do leczenia rozdwojenia jaźni? Hipnoza pomaga odtworzyć traumatyczne wydarzenia, które umysł ukrył w pokładach podświadomości. Jest to jedyny sposób, dzięki któremu osoba z rozdwojeniem jaźni ma możliwość spojrzeć w twarz swojemu problemowi. Przywołanie zapomnianych wydarzeń powoduje, że chory człowiek zaczyna łączyć je z obecnym stanem i wyciągać logiczne wnioski.
Czy zatem leczenie jest proste…?
Oczywiście, że nie. Niemniej jednak stała współpraca z odpowiednim terapeutą przyniesie pożądane rezultaty. W wielu przypadkach można ograniczyć wpływ choroby na tyle, by normalnie funkcjonować w społeczeństwie.
